𝐎 𝐭𝐲𝐦, 𝐣𝐚𝐤 𝐨𝐟𝐢𝐚𝐫𝐚 𝐬𝐭𝐚𝐣𝐞 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐚𝐠𝐫𝐞𝐬𝐨𝐫𝐞𝐦

Próba dotarcia przez kilkutysięczną grupę, składającą się głównie z irackich Kurdów, do przejścia granicznego w Kuźnicy, została wykorzystana przez białoruskie i polskie władze. Uzbrojeni żołnierze białoruscy uniemożliwili grupie dotarcie do przejścia granicznego spychając ludzi do lasu, gdzie zmuszeni byli rozbić tymczasowe obozowisko wzdłuż zasieków. Tym samym Białorusini przechwycili oddolna inicjatywę kurdyjskich migrantów i użyli jej do wywarcia nacisku na Polskę i Unię Europejską. Natomiast władze Polski wykorzystują te wydarzenia do wzmożenia antyuchodźczej propagandy przedstawiając migrujące osoby jako przestępców i najeźdźców zagrażających „europejskim wartościom”. Osoby chcące ubiegać się o wszczęcie procedur azylowych na przejściu granicznym, wierzące, że przy okazji zwrócą uwagę światowej opinii publicznej, a ta stanowczo zareaguje na widok tego „masowego cierpienia”, zostały potraktowane skrajnie instrumentalnie.

To, co dzieje się obecnie na granicy powinno zweryfikować również narracje, jaka prowadzona jest w polskiej przestrzeni publicznej w kwestii migracji i samych granic. Jesteśmy w stanie jeszcze wyraźniej zobaczyć, że skupianie się na jednostkowych tragediach i wzruszających kadrach, obowiązkowo z płaczącymi dziećmi, jest ślepą uliczką. Oczywiście chwilowo przynosi to skutek w postaci większej ilości polubień, udostępnień i zwiększenia mitycznych zasięgów. To dlatego media, tak uwielbiają żerowanie na osobistych tragediach, często robiąc to pod płaszczykiem niesienia pomocy i nagłaśniania tematu. Jest to niebezpieczną pułapką. Epatowanie cierpieniem i strategia bazująca na wzbudzaniu litości, działają tylko przez jakiś czas. Ludzie przyzwyczajają się do widoku cierpienia, staje się ono naszą codziennością, W pewnym momencie wszyscy wolą już raczej odwrócić wzrok i udawać, że nic się nie dzieje.

Narracja ograniczająca się do indywidualnych tragedii, wbrew pozorom, ułatwia też rządowi dehumanizację migrantów.
𝐁𝐚𝐫𝐝𝐳𝐨 ł𝐚𝐭𝐰𝐨 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐝𝐬𝐭𝐚𝐰𝐢𝐜́ 𝐨𝐟𝐢𝐚𝐫𝐲 𝐣𝐚𝐤𝐨 𝐚𝐠𝐫𝐞𝐬𝐨𝐫𝐨́𝐰. 𝐓𝐲𝐦𝐜𝐳𝐚𝐬𝐞𝐦 𝐨𝐬𝐨𝐛𝐲, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐞 𝐰𝐢𝐝𝐳𝐢𝐞𝐥𝐢𝐬́𝐜𝐢𝐞 𝐧𝐚 𝐰𝐳𝐫𝐮𝐬𝐳𝐚𝐣𝐚̨𝐜𝐲𝐜𝐡 𝐳𝐝𝐣𝐞̨𝐜𝐢𝐚𝐜𝐡 𝐩𝐮𝐛𝐥𝐢𝐤𝐨𝐰𝐚𝐧𝐲𝐜𝐡 𝐰 𝐬𝐢𝐞𝐜𝐢 𝐢 𝐭𝐞, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐞 𝐬𝐭𝐨𝐣𝐚̨ 𝐨𝐛𝐞𝐜𝐧𝐢𝐞 𝐧𝐚 𝐠𝐫𝐚𝐧𝐢𝐜𝐲 𝐭𝐨 𝐭𝐚𝐜𝐲 𝐬𝐚𝐦𝐢 𝐥𝐮𝐝𝐳𝐢𝐞, 𝐰 𝐭𝐚𝐤𝐢𝐞𝐣 𝐬𝐚𝐦𝐞𝐣 𝐬𝐲𝐭𝐮𝐚𝐜𝐣𝐢.

Dlatego nie możemy paść ofiarą propagandy strachu. Próba oddolnego organizowania się migrantów w obliczu zagrożenia ich życia i zdrowia, jest ich niezbywalnym prawem. Analizując historie obozów koncentracyjnych z przeszłości często trudno jest nam zrozumieć brak oporu i organizacji ludzi, którzy chociażby dzięki swojej liczebności mogliby przeciwdziałać własnej zagładzie. W tym wypadku migranci i migrantki robią dokładnie to, czego można się spodziewać po ludziach, którzy znajdują się w sytuacji zagrożenia.

Migracja się nie zatrzyma, bez względu na to jak ułożą się stosunki między Polską i Białorusią.
Zmiany klimatyczne i eksploatacja społeczeństw dyktowana logika systemu kapitalistycznego, doprowadziły do sytuacji, w której masowa migracja jest procesem, który trwa i będzie się rozwijał. Każdy mur będzie nieskuteczny, każda próba siłowego rozwiązania prowadzić będzie do rozlewu krwi, ograniczania wolności społeczeństwa i faszyzacji systemu politycznego. Nie możemy pozwolić, aby zawładnęła nami ideologia dzieląca ludzi na tych, którzy mogą się poruszać swobodnie i na tych, którzy takiej możliwości nie mają. Nie zgadzamy się na trwanie systemu, który poprzez swoją zachłanność i ślepotę prowadzi świat do wojny, której koszty poniesiemy wszyscy.