Rosyjski opór przeciwko wojnie w Ukrainie: akcje bezpośrednie, dezercje, pokojowe demonstracje

Ostatnio, 1 maja, w obwodzie briańskim wysadzono pociąg towarowy przewożący paliwo, a w obwodzie leningradzkim linie wysokiego napięcia. Nikt nie zginął. Jednocześnie wybór daty, Święto Pracy, nie był ponoć przypadkowy. Tak przynajmniej twierdziła jedna z rosyjskich anarchistycznych witryn internetowych. Kolejnego dnia około Briańska znowu wysadzono pociąg. O tym, że akcje tego typu mają realnie miejsce i nie są sporadyczne, świadczy choćby fakt, że Kreml znacznie zaostrzył w ostaniach miesiącach za nie kary – do dożywocia włącznie.

Obecnie dziesiątki osób jest więzionych na podstawie najcięższych zarzutów o opór zbrojny, sabotaż czy podpalenia. Za działania tego typu grozi kilkanaście lat więzienia, a nawet dożywocie. Więźniom można pomóc m.in. poprzez kolektyw Zona Solidarnosti.

Oficjalnie Kreml przyznaje, że liczba – jak je określa – akcji dywersyjnych i terrorystycznych wzrosła z jednego przypadku w 2021 roku do 21 w roku ubiegłym. To z całą pewnością dane zaniżone. Obok akcji sabotażowych na kolei, których naliczyć można już ok. 30, dochodzi także do podpaleń (czy prób podpaleń) wojskowych komend uzupełnień i innych gmachów władz państwowych. Niezależne źródła podają, że od końca lutego 2022 r. do końca marca 2023 r. miały miejsce przynajmniej 94 tego typu akcje.

Biorą w nich udział różne siły polityczne, ale dość często przyznają się organizacje i środowiska anarchistyczne jak Organizacja Bojowa Anarcho-Komunistów, Walczący Anarchista, Ekspozycja Rewolucyjnego Anarchizmu.

Osobnymi przejawami oporu są apele wideo publikowane w mediach społecznościowych przez zmobilizowanych lub/i ich rodziny, wyrażających żal, że bez przeszkolenia, odpowiedniego wyposażenia i niezgodnie ze wcześniejszymi deklaracjami władz wysyła się rekrutów w okopy na pewną śmieć. Takich filmów pojawiło się w sieci od jesieni ubiegłego roku setki, tak iż w wielu jednostkach zabroniono posługiwania się smartfonami. Skargi ze strony osób, które dały się zgarnąć na wojnę, mogą wydawać się z politycznego punktu widzenia naiwnymi – czego się niby spodziewali? Część z apeli brzmi dość lojalistycznie, inne są wyrażone w kategorycznym tonie. Wszystkie są mimo wszystko przykładami niesubordynacji zagrażającej reżimowi bardziej niż niejeden protest pokojowy. Bywa, że akcje te spotykają się z bardzo ostrymi represjami, niekoniecznie sądowymi (np. z paragrafów za dyskredytację armii rosyjskiej).

Trzeba jednocześnie dodać, że od początku mobilizacji (koniec września 2022 r.) wytoczono łącznie 536 spraw – na podstawie zaostrzonych przepisów – za bezprawne opuszczenie jednostki, niewykonanie rozkazu, dezercję itp. W 247 z nich zapadły już wyroki. Najczęściej orzekane są kary w zawieszeniu, co pozwala wysłać skazanych ponownie na front.

Należy zaznaczyć, iż jednocześnie dochodziło w Rosji od rozpoczęcia pełnowymiarowej wojny do licznych protestów pokojowych. Rosyjskie organizacje obrony praw człowieka naliczyły łącznie 19673 osoby zatrzymane przez policję z tego powodu. Wytoczono ponad 6,5 tys. spraw o wykroczenia i ponad 500 spraw karnych. Zapadają surowe wyroki.

W osobnym artykule przedstawiłem także dane i przykłady strajków (łącznie 50) oraz wystąpień pracowniczych. Pomimo wojny, w stosunku do 2021 r. przybyło ich o 45%. Głównie mają jednak one podłoże ekonomiczne, choć niejednokrotnie pośrednio wiążą się z sytuacją spowodowaną wojną.

W całym tym kontekście kuriozalnie brzmią wszystkie opinie, które ciągle oskarżają Rosjan o bierność czy bezrozumne wspieranie reżimu. Niewiedza i ksenofobiczne uprzedzenia podsycane są przez nacjo-liberalne media po naszej stronie frontu. Nawet w szeregach ruchu anarchistycznego czy radykalnie lewicowego wiele osób przejawia rusofobię, zamiast popierać i wspierać walkę społeczeństwa rosyjskiego z putinowskim reżimem.

Jarosław Urbański

www.rozbrat.org